Studiekeuzestress… herkenbaar?
Zoveel mogelijkheden en hoe maak je een goede keuze? Afgelopen maand kreeg ik via de telefoon de vraag: “zou de NEI opleiding wat voor mij zijn?” van een kennis.
Een vraag die helder is, maar die ik niet een twee drie zo kan beantwoorden. Dus ik leg haar uit dat ik daarvoor wel wat meer informatie nodig heb en we spreken af dat ze een afspraak met me maakt. Zelf maak ik al een hele tijd gebruik van een prachtig systeem om te kijken of iets de bedoeling is..
Dus we gaan aan de slag. Ze woont niet in de buurt en via ZOOM leggen we verbinding. Met een kopje thee onder handbereik inventariseer ik haar vraag. Eigenlijk zit ze op een keerpunt in haar leven vertelt ze me. Ze wil graag meer met dieren gaan doen en meer gebruik maken van haar Reiki-master mogelijkheden. De weg ligt open en NEI was het eerste waar ze aan dacht.
Tijdens dit voorgesprek vraag ik waar ze nog meer aan heeft gedacht en daarvan maak ik snel een notitie. Dan gaan we aan de slag. Zij zit achter haar computer en ik sta in mijn praktijkruimte. Voor iedere opleiding die ze heeft bedacht leg ik in mijn ruimte een vilten mat. En dan neem ik daarop plaats.
De eerste opleiding is totaal niet geïnteresseerd in mijn kennis, ik ben druk bezig met alle pluisjes op mijn kleding en heb totaal geen belangstelling voor de persoon die het onderzoekt.
De volgende opleiding leggen we neer, die opleiding is een beetje verontwaardigd dat hij niet eerder is aan de beurt is gekomen. Terwijl ik dat zeg dwaalt mijn blik langs haar (de telefoon vormt haar plek in de opstelling) naar buiten en houdt zich vanaf dat moment vooral met de bloemen en de blaadjes op de composthoop bezig. Ook wiebelt het daar en voelt het niet lekker om daar te staan. Als mijn kennis nog wat vraagt krijgt ik een zwaar gevoel en wil ik het opgeven.
We onderzoeken verder en leggen weer een opleiding neer. Deze opleiding voelt warm en stevig en staat rustig te kijken naar mijn kennis. Die ervaart op haar beurt ook veel warmte en ze raakt gaandeweg geëmotioneerd. Voor haar gevoel komt ze thuis. Alsof ze al die tijd niet heeft geweten waar ze naar heeft gezocht. Vanuit mijn plek krijg ik alleen de informatie dat alles aanwezig is, dat ze hier wat gaat leren dat ze daarna echt zelf kan gebruiken.
We leggen de volgende opleiding neer. Het is de NEI opleiding. Die houdt zich vooral bezig met de andere kant van de composthoop en dwaalt ver weg naar buiten. Kijkt af en toe naar mijn kennis, heeft een lichte wiebel, maar de betrokkenheid en de warmte die ik waarnam bij de derde, die is zeker niet waarneembaar op deze plaats. Wel neemt NEI een beetje afstand van de derde opleiding om er naar te gaan kijken alsof het de bedoeling is dat eerst die derde opleiding maar moet worden gedaan.
Ook leggen we nog een opleiding neer, voor een goede keus, maar daar heb je nog niet aan gedacht, deze opleiding gaat met zijn rug naar mijn kennis staan en is totaal uit verbinding. Het is wel duidelijk zegt ze lachend op mijn telefoon. Die hoort niet bij mijn keuze nu.
We sluiten de opstelling af. Voor haar is heel duidelijk welke keus ze wil maken. Deze opstellingsvorm is ook nu weer waardevol, het blijft ongelooflijk wonderlijk en bijzonder. Dat je precies passend mag meevoelen wat een volgende stap in iemand zijn ontwikkeling is en dat die zo eenvoudig kan worden gerepresenteerd.. daar maak je echt makkelijker beslissingen door. En dat is heel poositief in mijn ogen ?
