??? ?? ?????

??? ?? ?????

Op een mooie ochtend komt op de afgesproken tijd mijn cliënt binnen. Hij heeft een gezicht dat moeilijk staat en lijkt niet lekker in zijn vel te zitten. Dat neem ik als hij binnenloopt, terwijl ik op mijn kop in de wc sta omdat het water na de winter weer aan is gezet en ik een volgelopen wc vloer aan het opdweilen ben. “Never a dull moment hier”, zeg ik tegen hem en zet het water voor de thee aan.
Terwijl we praten over hoe het met zijn nieuwe werk gaat, kookt het water. Het is een mooie dag, de zon schijnt en het voorjaar breekt in volle borst uit terwijl we de sneeuw achter ons hebben gelaten. Mijn cliënt krijgt weinig mee van het mooie weer buiten.
Hij zit in de stoel aan tafel en vertelt waar hij tegenaan loopt. Hij zit vast. Vast in zijn werk, vast in zijn lijf, vast in zijn emoties en hij zegt dat hij er bijna van moet huilen, maar dat hem dat niet goed afgaat.
Vast… ik hoor het de hele tijd denk ik. en ik zie ook hoe hij zit in zijn stoel. Het leven is ver weg van hem. Zijn verlangen is dat hij vrij – los wil zijn. En zijn vrouw zegt hem dat hij ‘gewoon’ moet loslaten… Ja ja. alsof dat zo gemakkelijk gaat.
We gaan het onderzoeken. En ik leg VAST in de ruimte. Wat een verhaal komt hier tevoorschijn. We komen een oneindig goed ontwikkelde strategie tegen die zich niet echt wil laten loslaten. We nemen een pauze en ik pak LOS erbij. LOS wil wel komen alleen als je VAST wilt loslaten.. Mijn cliënt raakt vertwijfelt bij deze informatie. En ik wacht. Deze opstelling is net als alle opstellingen die ik doe, vertrouwen, timen en wachten. Dan komt hij op de plek tussen los en vast staan. En voor mijn ogen speelt zich een ontlading af die ik nog nooit eerder heb mogen waarnemen. Los is een begrip dat totaal ONbekend is voor hem. Hij lijkt het nu voor het eerst te ontmoeten. Hij benoemt dat hem een ongekend verlangen is overvalt om zich in de armen van los te laten vallen. De ontlading is ongelooflijk groot en intens. Het hele lijf is blij en ontroert door de emotie die gevoeld wordt. Het voelt alsof hij los echt nu pas ontmoet.
De hoofdpijn die hij de hele dag al voelt en die hem in de opstelling behoorlijk dwars heeft gezeten, verdwijnt als sneeuw voor de zon. Hij blijft nog een hele tijd tussen los en vast heen en weer lopen. Voelen en ervaren. Bij LOS piept de planken vloer en daar wordt hij blij van. Het piept van nieuwigheid meldt ie opgetogen.
Totaal opgeruimd en blij gaat hij na de sessie de deur weer uit. De zon schijnt!